każdej jesieni przychodzi taki dzien, ze robi sie szaro-buro i wszystko idzie nie tak. Wczesniej bylo kolorowo, chcialo sie uczyc, pracowac i isc do przodu. Czulem, ze wszystko moge, a teraz czuje, że nie. Jednego dnia w jednej chwili wszystko sie posypalo. Nie powinno. Moja siostra wlasnie genialnie zaliczyla LEP, Alicja lada moment wroci do żywych, a i w szkole bylo mi ostatnio nieźle. Laptop smiga, ze az milo, przygrywając w tle rzewne kawałki (Dan The Automator, Peaches, Stephane Pompougnac, Zavoloka, Mr Scruff, Splendora, The Dining Rooms i rozne inne...). Do tego mam wyprane wszystkie skarpetki i majtki, dzieki czemu wykonanie jutrzejszych porannych procedur będzie trywialne! Czyli wszystko sie niby uklada, a jednak czuje jakby sie waliło... Przykro mi, że sie wynurzam na blogu - zwykle kiedy czuje, ze chce walnąć smuta, powstrzymuje sie, zeby nie zepsuc komus humoru... ale dzis chyba moj wewnetrzny smutowstrzymywacz przestał dzialac i smutosiła uderzyła mase mzugową ze zdwojoną smutowyzwalacza. Juz dawno powinienem byl pojsc spac... Poradzcie co mam zrobic, żeby życie znowu bylo wide-screen-fullcolor!